Dag 44; zo 26-6; 0 km; sightseeing Helsinki

Vanochtend scheen de zon al vroeg op mijn tentje en dan kan de temperatuur daarbinnen behoorlijk oplopen. Niet dat ik het erg vond. Eindelijk weer een dag met veel zon.

Vanaf camping Rastila met de metro in een kwartier naar het centrum gereisd. Uitgestapt bij het Centraal station. Vandaar door de binnenstad, langs de kathedraal, naar de haven gelopen, waar ik met hetzelfde metrokaartje nog op de veerboot naar het forteiland Suomenlinna kon stappen (was een tip van mijn Zwitserse buren op de camping; een Zwitser let ook op de kleintjes).

Het was een kwartiertje varen, met een fraai uitzicht op de stad, naar een aantal eilandjes waarop door de Zweden en later door de Russen een serie bastions en forten is gebouwd ter bescherming van de stad. Het geheel is UNESCO werelderfgoed. Ik heb er een paar uur rondgedwaald en mijn kennis van de Finse historie verder uitgebreid.

Met mijn retourkaartje van de boot ben ik vervolgens op tramlijn 5 gestapt die een cultureel rondje door de stad rijdt. Kon ik even bijkomen van de vermoeienissen van het lopen, meer uitputtend dan fietsen, en tegelijkertijd een flink deel van de stad zien.

De stijl waarin Helsinki is gebouwd, vooral neo-klassiek, lijkt veel op die van St.Petersburg. Geen wonder want vanaf 1809 was Finland als hertogdom persoonlijk bezit van de Russische tsaar. Helsinki werd de hoofdstad. Daarvoor waren de Zweden steeds de baas geweest in Finland. Ongeveer 15% van de Finnen heeft Zweeds als moedertaal en officieel is het land tweetalig. Alle plaatsnaamborden bijv. zijn tweetalig.

De stad is ruim opgezet met enkele grote boulevards. Op een terras dronk ik een biertje (6,80 euro!) en raakte in gesprek met een Fin. Ik vertelde dat ik op het forteiland was geweest. Al snel ging het gesprek over de strijd van de Finnen tegen de Russen in de Winteroorlog. Hij werd emotioneel toen hij vertelde hoe ondanks de overmacht de Finnen stand hadden gehouden.

Mijn zondagsmoment heb ik beleefd in de Lutherse Temppeliaukio kerk. Inderdaad Ubel, de kerk gebouwd in een soort steengroeve, veel natuurlijke materialen, en boven je hoofd kijk je tegen een soort zwevend roodkoperen plafond gevormd als de deksel van een pan. Het Ave Maria werd gespeeld (via een bandje) en er heerste een serene sfeer. Tot het moment dat er een buslading Japanners werd losgelaten in de kerk. Ik kon dat mooi observeren. Alles wat los en vast zat werd gefotografeerd, vervolgens nog een foto van echtgenote voor het orgel, voor de preekstoel, voor de brandende kaarsen. Het lijdend voorwerp poseert stoïcijns, vooral niet glimlachen Het is me een raadsel wat de Japanners met al die honderden foto's met steeds dezelfde persoon maar een andere achtergrond doen.

Enfin, binnen 10 minuten was de groep weer vertrokken en keerde de rust weer. Toen het Ave Maria voor de derde keer begon, heb ik nog een kaarsje opgestoken op het goede verloop van mijn reis en ben zelf ook mijn weegs gegaan.

Vannacht slaap ik weer op de camping en morgen ga ik verder Helsinki bekijken en regel ik mijn terugreis.