Dag 46; di 28-6; 22 km; na 3.830 km weer thuis

Mijn SAS-vlucht zou om 11.25 uur vertrekken vanaf vliegveld Vantaa bij Helsinki. Vanaf de camping was het nog ruim 20 km fietsen dwars door de stad. Gelukkig had een uitstekende fietsroutekaart. Om 09.30 reed ik het vliegveld op.

Het vinden van mijn vertrekterminal 1 kostte enige moeite maar na eerst via een lopende band naar boven en even later met de lift weer naar beneden te zijn gestuurd, kwam ik met fiets en al in de vertrekhal met de balie van SAS.

Ik legde de jongedame achter de balie uit wat de bedoeling was. Onmiddellijk nam zij de regie over. Zij vond dat mijn bagage, 2 voortassen, 2 achtertassen, de slaapzak en de slaapmat, 2 bidons en mijn fietshelm het beste in een grote doorzichtige plastic bagagezak kon. Kostte wel 5 euro. Zij wilde wel een handje helpen de zak te vullen. Dus alle bagage in de zak gestapeld, tape erom, sticker erop, op de band gezet, en weg was bagage. Ik was er niet gerust op. Een scheur in het plastic en al mijn bagage, niet gelabeld, zou her en der verspreid liggen.

Toen was de fiets aan de beurt. Of ik even de lucht uit de banden wilde laten lopen. Dat was snel gebeurd. En of ik het stuur dwars wilde zette. Dat lukte niet meer want de benodigde sleutel was inmiddels in de bagagezak afgereisd. Was geen probleem. Over de pedalen, die er normaliter afgeschroefd moeten worden werd niet gesproken. Ook de fiets was al vertrokken voor ik er erg in had. Niets geen inpakkerij. Ik had nog net tijd om het slot dicht te doen want anders zou de verzekering niet uitbetalen als de fiets zou zoek raken. Ik maakte mij enigzins ongerust hoe mijn Koga het bagagegeweld zou doorstaan, immers ook nog een overstap in Stockholm.

Ik was al door de douane toen ik mij realiseerde dat ik de 5 euro voor de bagagezak niet had betaald en evenmin de euro 45 voor het vervoer van de fiets zelf.
Ik zuchtte en liet het maar zo. Het bedrag had ik misschien wel nodig voor herstel schade aan de fiets.

De vlucht naar Stockholm verliep vlekkeloos. In het vliegtuig van Stockholm naar Amsterdam zaten Hollanders achter mij. Ik hoorde opmerkingen over het zware onweer dat later in de middag verwacht werd in Nederland en waarvoor zelfs de dienstregeling van de NS was aangepast. Ons vliegtuig zou om 17.00 uur aankomen op Schiphol. Af en toe keek ik naar buiten of ik al onweerswolken zag opdoemen. Een paar minuten lang,boven Denemarken, was er wat turbulentie en ik zag het vliegtuig al uitwijken naar Brussel of zo. Arme Reina die me zou komen ophalen en door het noodweer naar Schiphol zou moeten rijden. Echter niets van dit alles. Boven Nederland was het helder en de zon scheen. Een zorg minder.

Op Schiphol bleek opnieuw hoe waar het gezegde is: de mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest en dat niet op komt dagen. Geen noodweer, integendeel, bloedheet, 34 graden, de bagagezak was heel gebleven en ook mijn fiets had geen schrammetje en stond keurig geparkeerd op de standaard op mij te wachten. Zelfs een douanier hielp mij om mijn fiets door de poortjes te loodsen, de aankomsthal in.

Toen ik Reina ook nog in mijn armen kon sluiten was de dag en de vakantie helemaal goed. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik mede snel naar huis wilde omdat ik twee dagen eerder last had gekregen van een aantal grote rode vlekken onder mijn rechteroksel en op mijn rug en borst. s'Nachts kon ik minder goed slapen doordat het flink jeukte. Ik dacht al aan schurft, ergens onderweg opgedaan, misschien in Rusland in het motel of het hostel. Nb: de dag na terugkomst ben ik naar de huisarts gegaan die gordelroos constateerde. Op zich niet ernstig, geen medicijnen, niet besmettelijk en met twee weken zou het over moeten zijn, maar wel even flinke jeuk.

Ook deze fietsvakantie zit er weer op. Veel gezien en genoten onderweg. Daar getuigen het weblog en de foto's van. Van de I-pad heb ik veel plezier gehad. Vrijwel overal was wifi voor de verbinding met internet.

Ik heb geprobeerd om een zo interessant mogelijk verslag te schrijven van de reis. Ik ben blij uit de reacties te merken dat de reis door velen met is belanstelling is gevolgd, getuige vele reacties. Hankl, Ali, Henriëtte, Tonnie, Riet, Ed, Koos, Mary, Foke, Janneke, Alien en Henk, Jurrie en Jan, Ubel, Mieke en Ad, Gonda en Lieuwe, Frits, Yme, Astrid, Jack, Ingrid, Foke, Theo der Scheizer, Tineke, Alette, Ruud, Thomas der Deutscher, René, Margriet, Dirk en niet te vergeten Reina (en excuus als ik nog iemand vergeten ben) allemaal bedankt voor de aanmoedigingen en de vaak nuttige informatie.

Henk (de Hollander)