Dag 24; ma 6-6; 98 km; over de "Kurische Nehrung"

Het afrekenen in het hotel in Kaliningrad was wel even schrikken: maar liefst 2.500 roebel. Dat zijn bedragen waaraan ik niet meer ben gewend. Na omrekening in euro's valt het mee: ruim EUR 60. Ik vond er wel een rechtvaardiging in om een ruim lunchpakket mee te nemen, voor noodrantsoen uiteraard, want je weet maar nooit of er onderweg iets te vinden is.

In dit stukje Rusland is de R1 route niet bewegwijzerd en de 2 alinea's in het route boekje voor ca 50 km waren niet al te hoopgevend, dus besloot ik maar om zelf de kortste route te nemen naar de Kurische Nehrung. Ik had de hoofdweg A191 op het oog maar kwam uit op de nieuwe autoweg A2 die hier vrijwel parallel aan ligt. Afritten waren er niet meer, dus heb ik ruim 30 km op de vluchtstrook gereden, overigens geen straf met de wind achter en stralend zonnig weer. Het schijnt hier te mogen want niemand maakte een probleem. Veel verkeer was er overigens niet.

Bij Selenogradsk bereikte ik de Kurische Nehrung, een landtong van ca 100 km lang en ca 1 km breed. Links van de weg de duinen en daarachter de Oostzee, rechts bossen en daarachter het Kurisches Haft, een soort Waddenzee. Er liggen een paar dorpen op, er is wat toerisme, voor de rest is het natuurgebied.

De weg over de Kurische Nehrung was een genoegen om te fietsen: tussen de bomen door, veel elzen, berken en dennen, je reed dus in de schaduw, heerlijk koel op deze warme dag. Het asfalt was goed maar je moest wel steeds bedacht zijn op een plotseling opduikend groot gat. In de bermen veel lupinen en gele lissen.

In het dorp Lesnoi dronk ik koffie en kocht ik kersen die ik even verder op een uitzichtpunt over de Oostzee opat. In het dorp Rybatschi moest ik mijn lunchpakket uit het Kaliningrad hotel wel aanspreken want verder was er niets te krijgen.

Om 14.30 uur, na 85 km, nog steeds op de Kurische Nehrung, stond ik voor de grens Rusland-Litouwen.
Opnieuw 4 slagbomen. Voor de 2e stond een rij van ongeveer 30 auto's. Het geeft een heerlijk gevoel die als fietser gewoon voorbij te kunnen rijden en voor aan de slagboom te kunnen gaan staan. Helaas moest ik toen nog een halfuur wachten in de volle zon, voor de boom open ging en er drie auto's (en ik) door mochten. Na de 1e en de 2e controle -het zijn net accountants, er moet altijd een 2e zijn die de 1e controleert-, was de Litouwse douanecontrole een fluitje van een cent. Een aardige jongedame wierp een blik in mijn paspoort en wenste mij een goede reis, hier geen big brother computersystemen waarin elke stap wordt gevolgd.

Ik sta nu op de camping "Nidos Kempingas" in Nida in Litouwen. Hier liep ik zowaar Thomas Wetzel, die ik ook ontmoet had in Grudziadz (zie dag 19), weer tegen het lijf. Hij had vandaag een rustdag. Zijn tent is nog kleiner dan die van mij. Hij zit tegenover mij te internetten op het terras van het campingrestaurant. Morgenochtend is hij van plan om 7 uur te vertrekken. Wel wat vroeg voor mij. Curieus genoeg had het campingrestaurant alleen Chinese maaltijden dus heb ik voor de verandering eens Chinees gegeten.

Morgen is het doel het stadje Palanga, niet ver voor de grens met Letland. Ik heb 300 Litas uit de geldautomaat opgenomen (= ca EUR 75). Volgens Thomas krijg ik dat niet eens op in 2 dagen omdat het hier zo goedkoop is. De camping kost bijv. 35 Litas.

Koos: nog gefeliciteerd met je verjaardag. Je bent zo oud als je je voelt.
Han: geniet maar lekker in je tuin.
Tonnie: je begint toch niet opnieuw over mijn lunchpakket van het ontbijtbuffet hoop ik. Wat overblijft wordt toch meestal weggegooid.