Dag 41; do 23-6; 100km; naar Hamina in Finland

De huishoudelijke taken zijn gedaan en ik kan nu aan mijn reisverslag beginnen. Mijn was hangt te drogen in de badkamer en de haardroger fungeert als droger. Anders is de was morgenochtend niet droog. Wel oppassen dat de zaak niet in de fik vliegt.

Om precies 13.00 uur verliet ik de Russische Federatie en kon de klok een uur terug. Het was vanuit Vyborg nog ruim 60 km fietsen over de E18 naar de grens. Mijn paspoort is in die tijd 6x gecontroleerd:
1-toen ik Vyborg uitreed begon direct het grensgebied en stond de 1e dame me vriendelijk op te wachten (de grensbeambten zijn vrijwel allemaal dames)
2- 10 km voor de grens idem dito. Dit zag er al grimmiger uit, een soort mini IJzeren Gordijn, met spijkerstrips op het wegdek en links en rechts hoge afrasteringen met erlangs aangeharkte stroken
3- bij de ingang van de grenscontrole, waar al een lange rij personen- en vrachtauto's staan te wachten en mondjesmaat binnengelaten worden. Als fietser mag je vooraan aansluiten en een douanier gebaarde mij om direct door te fietsen
4- de eigenlijke paspoortcontrole waarbij gecheckt wordt met de computer en een stempel in je paspoort wordt gezet
5- de controle door een volgende douanier of er wel een stempel in staat, je had immers ook zo door kunnen fietsen
6 - bij het verlaten van het terrein, opnieuw een aardige dame die je een goede reis wenst.

Al met al een redelijk inefficiënte bedoening, maar wel goed voor de werkgelegenheid. Ook fietsersvriendelijk want ik mocht overal vooraan gaan staan en er werden geen lastige vragen gesteld. Dus al met al was ik in ruim een halfuur Rusland uit.

Ook bij de Finse grens kreeg ik een voorkeursbehandeling en kon ik vrijwel direct doorgaan. Aan de Finse kant stond een rij vrachtwagens om Rusland in te gaan met een lengte van 7 km. Er stonden ook vrachtwagens met Nederlandse opschriften op de cabine tussen, o.a. Malenstein uit Nijkerk. Echter met een Russisch nummerbord. Ik vermoed dat veel Nederlandse vrachtwagens naar Rusland worden verkocht (of misschien wel gestolen) en daar nu rondrijden zonder dat de moeite wordt genomen om de namen over te spuiten.

Rusland was toch wel een aparte ervaring. Je weet ongeveer wat je kan verwachten maar je bent steeds verrast. Zo moeilijk om te communiceren, de taal en het schrift zijn vrijwel niet te doorgronden. Vrijwel geen Rus spreekt ook maar twee woorden Engels, dus dat helpt ook niet. Grote tegenstellingen tussen volstrekt westers aandoend zoals St.Petersburg en het achterlijke platteland, met nauwelijks te begane wegen en op instorten staande huizen en boerderijen. Toch heb ik het idee dat er al veel gedaan is aan modernisering en dat er over een aantal jaren er nauwelijks meer verschil zal zijn met omringende landen.

Na een 20-tal km Finland ingereden te zijn, waar de natuur even groen is als in Rusland, zag ik een bord: "bunker museum". Omdat ik aan een koffiestop toe was en het onderwerp mij interesseert, besloot ik tot een bezoek. Het betrof een museum op de plaats waar in de jaren 1939-1944 de zgn "Salpa" verdedigingslinie was aangelegd om een eventuele inval van grote boze buurman Rusland tegen te houden. De linie liep dwars door Finland, van zuid naar noord. Er waren wat loopgraven en een paar grote betonnenbunkers en er werd een film gedraaid met achtergronden (=vaak het interessants). De linie is nooit gebruikt maar zou Stalin wel afgeschrikt hebben om ook Finland maar in te lijven, net als de Baltische landen.

Door het bezoek aan het museum kwam ik net terecht in de namiddagregenbui. Dat patroon maak ik nu al een week mee: in de ochtend schijnt de zon, dan begint het te betrekken, er valt een forse bui in de middag en s'avonds schijnt de zon weer.

Na precies 100 km bereikte ik het stadje Hamina, ook al een grensstad met een bewogen historie. Er zijn nog wat vestingwallen en een bastion. Het aparte stratenpatroon, een achthoek, met vanuit de punten straten naar het midden, is nog intakt. Er staan nog aardig wat typisch Finse houten huizen.

Ik slaap in het Best Western hotel "Hamina". Het enige hotel dat ik kon vinden. Gegeten heb ik bij de Chinees. de Chinees zelf, met de naam Xia, was zeer geïnteresseerd in mijn I-pad en mijn fietsreis. Hij vertelde over zijn bezoek aan Amsterdam en dat hij afgezet was door een taxichauffeur - zou in Finland niet gebeuren- en verder dat nu a.s vrijdag en zaterdag de midzomerdagen werden gehouden waarbij het land ongeveer tot stilstand zou komen, alle winkels dicht waren en alle Finnen de natuur in zouden trekken.

Dit laatste baarde mij wel enige zorgen want a.s. zaterdag hoop ik in Helsinki aan te komen en een bootreis te boeken voor vertrek op maandag naar een plaats dichter bij huis. Geen probleem vond Xia, boeken kan ook via internet. Maar of internet ook een fiets kent?? Een eerste zoektocht op internet was weinig hoopgevend.

Ruud: Met die marsrepen, die kun je hier volop kopen en met de energie zit het nog steeds goed. Ik bouw nog steeds aan mijn conditie. Dus met die garagedeuren zal het wel lukken. In de Hermitage inspiratie opgedaan voor nog jaren schilderen.