Dag 40; wo 22-6; 185 km; toch naar Vyborg

Het was een korte nacht vannacht; de kortste zolang ik mij kan herinneren. De nacht duurt hier nu ongeveer drie uur. Om 01.00 uur werd ik wakker van de knallen van vuurwerk. Zeker om de komst van de zomer te verwelkomen. Na nog wat geschreeuw op straat van dronken Russen, viel ik weer in slaap.

Via het zuiden was ik St.Petersburg ingereden, via het noorden ging ik er weer uit. De rivier de Newa overgestoken bij de Hermitage, langs de Petrus en Paulus vesting en vervolgens links aanhouden en de E123, de kustweg volgen, pal west. Opnieuw viel me op dat je in St.Petersburg vrijwel geen fietsers ziet. Het aantal was op de vingers van twee handen te tellen.

De informatie van mijn gids Mike bleek weinig volledig. Zegge en schrijve heb ik onderweg 1 hotel gezien en dat bleek een duur 4-sterren hotel. De receptioniste beweerde met stelligheid dat er verderop in Primorsk ook een hotel zou zijn. Omdat het pas 12.00 uur was maar verder gefietst. Wel 76 kilometer.

Helaas dat hotel bleek opgeheven. Toen nog maar 44 kilometer verder gefietst naar de stad Vyborg. Overigens zijn campings hier in geen velden of wegen te bekennen.

Toen ik in Vyborg aankwam had ik er 185 km opzitten. Een persoonlijk record; kostte me wel bijna 9,5 uur in het zadel en een wat pijnlijk achterwerk. Maar ook wel voldoening. Het was een aantrekkelijke route langs de zee die je af en toe zag, je reed voornamelijk door een duingebied met veel dennen, het kronkelde wat, het heuvelde wat, de zon scheen, af en toe wat spetters aan het einde van de middag, het asfalt was on-Russisch goed, de (tegen)wind was niet al te sterk, er was weinig verkeer, mijn benen waren goed, om de vijf kilometer vijf slokken water en om de 10 kilometer een Marsreep, dus wat wil je nog meer.

Ik zit in Vyborg in hotel Victoria, het eerste hotel dat ik tegenkwam, een uitstekend 4-sterren hotel, ook het duurste van mijn reis tot nu toe.

Vyborg is een oud stadje in het grensgebied tussen Rusland en Finland. Het is lang Zweeds bezit geweest. Daarna Russisch onder tsaar Peter de Grote. Na de Russische Revolutie werd het Fins. Na WO2 weer Russisch. Alle 60.000 inwoners waren inmiddels vertrokken naar Finland en de stad die grotendeels in puin lag, werd bevolkt door Russen.

Morgen de grens over naar Finland. Ik mik op het stadje Hamina, een rit van ongeveer 100 km.

Het is inmiddels bijna 24.00 uur en nog volop licht. De zon is net onder. Opnieuw een korte nacht.