Dag 12; wo 25 mei; 64 km; Berlijn
Door: henkfietstnaarsintpetersburg
Blijf op de hoogte en volg Henk
25 Mei 2011 | Duitsland, Berlijn
Om 7 uur stond ik op, maakte toilet, brak de tent af, pakte mijn fiets, ontbeet in het campingrestaurant en vertrok op weg naar Berlijn. Het was een stralende ochtend, geen wolkje aan de hemel en puur helder. Dat beloofde een mooie dag te worden.
In Potsdam reed ik door de Hollandse wijk, een paar straten met huizen met trapgevels, veel cafe's en restaurants (en kinderhoofdjes).
De route voerde langs de Wannsee. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om het "Haus der Wannseekonferenz" te bezoeken, waar In januari 1942
op hoog nivo de plannen werden gemaakt en tot uivoering besloten tot de vernietiging van 11 miljoen Joden. Er was een indrukwekkende presentatie, tamelijk onwerkelijk in deze mooie villa op deze prachtige dag.
De route reed Berlijn binnen via de Heerstrasse, een 10 km lange kaarsrechte weg die uitkomt bij de Brandenburger Tor. Onderweg sloeg ik nog even af om een bezoek te brengen aan de Kaiser Wilhelm Gedachtniskirche. Na bombardementen in WO 2 bleef alleen de toren staan. Daarnaast is een 8-hoekige kapel gebouwd met duizenden donkerblauwe glas in lood raampjes. Indrukwekkend om hier enige momenten door te brengen.
Via de de Siegessaule, met bovenop een gouden engel, en het Russisch oorlogsmonument met de T-64 tank , bereikte ik de Brandenburgertor.
Het 1e gedeelte van de reis zat erop en was voorspoedig verlopen. Bijna ging het daarna ernstig mis maar daarover direct meer.
Na een rondje Rijksdag gebouw ging ik op zoek naar het Holocaustmonument dat ook pal bij de Brandenburgertor bleek te liggen. Het is een groot terrein, toch wel 200x200 meter, helemaal gevuld met
grijze betonnen rechthoeken, een soort sarcofagen, van verschillende hoogten met daartussen kaarsrechte straatjes, loodrecht op elkaar. Overal liepen en zaten mensen. enerzijdswas het ontspannend, anderzijs beklemmend.
Ik wilde nog een paar foto's maken en had mijn mijn fiets goed op slot tegen een blok aangezet en ging een aantal blokjes om. Toen ik na een aantal minuten terugkwam, zag ik uit de verte al een man in uniform een paar meter van mijn fiets staan. Toen ik rustig mijn fiets pakte, kwam hij snel toelopen en sprak mij zeer vermanend toe. Hij had op het punt gestaan om politie en brandweer in te seinen om mijn fiets onschadelijk te maken. Immers het gevaar van een terroristische aanslag, zeker op een Joods monument midden in Berlijn was zeer groot. En mijn volgepakte fiets was een uitstekende dekmantel. En hier kwam het: dit grapje zou mij minstens zes zo geen zevenduizend euro hebben gekost wegens alle kosten hieraan verbonden. Dit herhaalde hij wel drie keer. Ik was wel even verbouwereerd, gaf hem nog net geen fooi, en reed snel weg van deze gevaarlijke plaats.
Eerst na de Brandenburgertor, op de boulevard Unter den Linden, vond ik mijn kalmte terug, reed nog wel een keer verkeerd -bleef te lang op de Karl Marx doorrijden- maar vond al snel de richting langs de rivier de Spree. Hier staat het langste stuk originele muur van Berlijn, ruim 1 km schat ik. Dit is een kunstwerk geworden, begonnen als graffiti, maar nu serieuze kunst, maar wel steeds met een serieuze ondertoon over vrijheid en gelijkheid, het goede en het slechte etc. Het geheel wordt aangeduid als "East-Side Gallery".
Bijna aan het einde zat er een groot gat in de muur. Uiteraard keek ik erdoor. Zag het water van de Spree, maar ook een boot met in grote letters "hostelboat". Het was 4 uur inmiddels en dit leek me wel wat. Er was nog een 1-persoonskamer vrij met uitzicht via een patrijspoort, vlak boven het water en gratis internet. En dat alles voor EUR 50. Dus vannacht slaap ik op een bostel. Er varen regelmatig schepen voorbij en het water golft nog net niet door mijn openstaande patrijspoort.
In de wijk Kreuzberg heb ik bij de Vietnamees heerlijke sushi gegeten. Weer eens wat anders. Vanavond is er boven op de boot een feest, dat tot na middernacht duurt maar waar ik absoluut geen last van zal hebben,is mij verzekerd. We zullen zien (en horen).
Morgen laat ik deze mooie stad achter mij en ga ik richting Poolse grens.
Yme: ik zie geen verschil meer tussen west en oost. Het oosten doet soms zelfs nog moderner en nieuwer aan omdat er zoveel is opgeknapt.
In Potsdam reed ik door de Hollandse wijk, een paar straten met huizen met trapgevels, veel cafe's en restaurants (en kinderhoofdjes).
De route voerde langs de Wannsee. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om het "Haus der Wannseekonferenz" te bezoeken, waar In januari 1942
op hoog nivo de plannen werden gemaakt en tot uivoering besloten tot de vernietiging van 11 miljoen Joden. Er was een indrukwekkende presentatie, tamelijk onwerkelijk in deze mooie villa op deze prachtige dag.
De route reed Berlijn binnen via de Heerstrasse, een 10 km lange kaarsrechte weg die uitkomt bij de Brandenburger Tor. Onderweg sloeg ik nog even af om een bezoek te brengen aan de Kaiser Wilhelm Gedachtniskirche. Na bombardementen in WO 2 bleef alleen de toren staan. Daarnaast is een 8-hoekige kapel gebouwd met duizenden donkerblauwe glas in lood raampjes. Indrukwekkend om hier enige momenten door te brengen.
Via de de Siegessaule, met bovenop een gouden engel, en het Russisch oorlogsmonument met de T-64 tank , bereikte ik de Brandenburgertor.
Het 1e gedeelte van de reis zat erop en was voorspoedig verlopen. Bijna ging het daarna ernstig mis maar daarover direct meer.
Na een rondje Rijksdag gebouw ging ik op zoek naar het Holocaustmonument dat ook pal bij de Brandenburgertor bleek te liggen. Het is een groot terrein, toch wel 200x200 meter, helemaal gevuld met
grijze betonnen rechthoeken, een soort sarcofagen, van verschillende hoogten met daartussen kaarsrechte straatjes, loodrecht op elkaar. Overal liepen en zaten mensen. enerzijdswas het ontspannend, anderzijs beklemmend.
Ik wilde nog een paar foto's maken en had mijn mijn fiets goed op slot tegen een blok aangezet en ging een aantal blokjes om. Toen ik na een aantal minuten terugkwam, zag ik uit de verte al een man in uniform een paar meter van mijn fiets staan. Toen ik rustig mijn fiets pakte, kwam hij snel toelopen en sprak mij zeer vermanend toe. Hij had op het punt gestaan om politie en brandweer in te seinen om mijn fiets onschadelijk te maken. Immers het gevaar van een terroristische aanslag, zeker op een Joods monument midden in Berlijn was zeer groot. En mijn volgepakte fiets was een uitstekende dekmantel. En hier kwam het: dit grapje zou mij minstens zes zo geen zevenduizend euro hebben gekost wegens alle kosten hieraan verbonden. Dit herhaalde hij wel drie keer. Ik was wel even verbouwereerd, gaf hem nog net geen fooi, en reed snel weg van deze gevaarlijke plaats.
Eerst na de Brandenburgertor, op de boulevard Unter den Linden, vond ik mijn kalmte terug, reed nog wel een keer verkeerd -bleef te lang op de Karl Marx doorrijden- maar vond al snel de richting langs de rivier de Spree. Hier staat het langste stuk originele muur van Berlijn, ruim 1 km schat ik. Dit is een kunstwerk geworden, begonnen als graffiti, maar nu serieuze kunst, maar wel steeds met een serieuze ondertoon over vrijheid en gelijkheid, het goede en het slechte etc. Het geheel wordt aangeduid als "East-Side Gallery".
Bijna aan het einde zat er een groot gat in de muur. Uiteraard keek ik erdoor. Zag het water van de Spree, maar ook een boot met in grote letters "hostelboat". Het was 4 uur inmiddels en dit leek me wel wat. Er was nog een 1-persoonskamer vrij met uitzicht via een patrijspoort, vlak boven het water en gratis internet. En dat alles voor EUR 50. Dus vannacht slaap ik op een bostel. Er varen regelmatig schepen voorbij en het water golft nog net niet door mijn openstaande patrijspoort.
In de wijk Kreuzberg heb ik bij de Vietnamees heerlijke sushi gegeten. Weer eens wat anders. Vanavond is er boven op de boot een feest, dat tot na middernacht duurt maar waar ik absoluut geen last van zal hebben,is mij verzekerd. We zullen zien (en horen).
Morgen laat ik deze mooie stad achter mij en ga ik richting Poolse grens.
Yme: ik zie geen verschil meer tussen west en oost. Het oosten doet soms zelfs nog moderner en nieuwer aan omdat er zoveel is opgeknapt.
-
25 Mei 2011 - 20:43
Foke:
Lieve papa,
Wat een angstige lieden toch in dat Duitsland. Je kunt niet eens meer gewoon een fiets stallen. Vandaag heb ik de kinderen verteld over een ander stukje van Duitsland: de Lorelei. Ze hebben daarna vanuit mijn verhaal de prachtigste tekeningen gemaakt over deze waternimf en wilden precies weten hoe het nou zat met die scherpe bocht in de Rijn.
Veel plezier op je bostel en een stille nacht gewenst.
groeten van Foke -
26 Mei 2011 - 08:53
Hankl:
het verslag is compleet genieten.
Heb vannacht gedroomd dat iets wilde en dat was een reis om de wereld met de fiets.
Gewoon in oostelijke richting weggaan en gewoon zien waar je uitkomt.
Groet Han
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley