Dag 33; wo 15-6; 95 km; naar Tartu
Door: Henkfietstnaarsintpetersburg
Blijf op de hoogte en volg Henk
15 Juni 2011 | Estland, Tartu
Vannacht, toen ik er even uit moest, regende het pijpestelen. Toen ik uit het hotel vertrok was het gelukkig droog maar wel dreigend. Gisteravond had ik nog samen met de receptioniste een alternatieve, meer rechtstreekse fietsroute naar Tartu uitgestippeld: geen 3 dagen, via een grote slinger door oost Estland, maar rechtstreeks in 1 dag.
De route liep via de E264 (met fietspad), via Sangaste (koffie en kasteel), vervolgens weg 46 via Otepaa (geluncht) en de laatste kilometers via de E263 ( geen fietspad).
In Otepaa kregg ik zowaar mijn eerste lekke band. Ik ben ergens doorgereden want het loopvlak van mijn buitenband was behoorlijk beschadigd. Nu was de band toch al niet zo goed meer want die had nog vorig jaar Turkije meegemaakt. Ik wilde eerst nog plakken maar toen bleek tot mijn schrik dat het tubetje solutie uitgedroogd was. Ik had bijzonder veel mazzel want het was maar driehonderd meter lopen naar de fietsenmaker en die zijn hier toch niet erg dik gezaaid. Nieuwe buitenband enn solutie gekocht en zelf de band geplakt en de nieuwe omgelegd. De fietsenmaker heeft de band weer op 4,5 bar gebracht en ik kon mijn tocht met een uur vertraging vervolgen.
Inmiddels was het weer er niet beter op geworden. Het was gaan regenen, eerst druilerig maar langzaam harder. Vlak voor Tartu, juist op de vluchtstrook van een drukke weg barstte de stortbui los. Al snel stond het water in mijn schoenen. Het duurde misschien maar 10 minuten, maar erg prettig voelde ik mij op dat moment niet.
In het centrum van Tartu, na Tallin de grootste stad van Estland, begin de zon alweer te schijnen. Bij het toeristenburo informeerde ik naar slaapgelegenheid en nu slaap ik in het hostel van de universiteit. Bij de toeristeninformate liep ik twee Duitse fietsers, ook op weg naar St.Petersburg tegen het lijf: Susann en Mario uit Berlijn. Ook werd ik aangesproken door een Hollands echtpaar die mij 2 dagen eerder op de camping bij Cesis hadden gezien. Zij stonden daar met caravan. Zij wensten me een goede reis
Het toeval wilde dat ik Susann en Mario weer ontmoette toen ik zat te eten op een terras voor het stadhuis. We hebben samen gegeten en ervaringen uitgewisseld.
Mijn eindbestemming voor morgen moet ik nog uitzoeken. Ik denk nog 2 dagen fietsen naar de Russische grens en dan komt St.Petersburg in zicht.
Ali: het was hier ook steeds droog maar vandaag is er heel wat water gevallen. Afwachten wat het morgen wordt.
De route liep via de E264 (met fietspad), via Sangaste (koffie en kasteel), vervolgens weg 46 via Otepaa (geluncht) en de laatste kilometers via de E263 ( geen fietspad).
In Otepaa kregg ik zowaar mijn eerste lekke band. Ik ben ergens doorgereden want het loopvlak van mijn buitenband was behoorlijk beschadigd. Nu was de band toch al niet zo goed meer want die had nog vorig jaar Turkije meegemaakt. Ik wilde eerst nog plakken maar toen bleek tot mijn schrik dat het tubetje solutie uitgedroogd was. Ik had bijzonder veel mazzel want het was maar driehonderd meter lopen naar de fietsenmaker en die zijn hier toch niet erg dik gezaaid. Nieuwe buitenband enn solutie gekocht en zelf de band geplakt en de nieuwe omgelegd. De fietsenmaker heeft de band weer op 4,5 bar gebracht en ik kon mijn tocht met een uur vertraging vervolgen.
Inmiddels was het weer er niet beter op geworden. Het was gaan regenen, eerst druilerig maar langzaam harder. Vlak voor Tartu, juist op de vluchtstrook van een drukke weg barstte de stortbui los. Al snel stond het water in mijn schoenen. Het duurde misschien maar 10 minuten, maar erg prettig voelde ik mij op dat moment niet.
In het centrum van Tartu, na Tallin de grootste stad van Estland, begin de zon alweer te schijnen. Bij het toeristenburo informeerde ik naar slaapgelegenheid en nu slaap ik in het hostel van de universiteit. Bij de toeristeninformate liep ik twee Duitse fietsers, ook op weg naar St.Petersburg tegen het lijf: Susann en Mario uit Berlijn. Ook werd ik aangesproken door een Hollands echtpaar die mij 2 dagen eerder op de camping bij Cesis hadden gezien. Zij stonden daar met caravan. Zij wensten me een goede reis
Het toeval wilde dat ik Susann en Mario weer ontmoette toen ik zat te eten op een terras voor het stadhuis. We hebben samen gegeten en ervaringen uitgewisseld.
Mijn eindbestemming voor morgen moet ik nog uitzoeken. Ik denk nog 2 dagen fietsen naar de Russische grens en dan komt St.Petersburg in zicht.
Ali: het was hier ook steeds droog maar vandaag is er heel wat water gevallen. Afwachten wat het morgen wordt.
-
16 Juni 2011 - 06:56
Hankl:
Die lekke banden en dan een fietsenmaker of een andere niet voor de hand liggende oplossing , dat lijken wel wonderen. Of als je zonder water zit en dan plots is er een pomp of een kraan.
Dat heb ik altijd heel bijzonder gevonden.
Goede reis met groet van Han. -
17 Juni 2011 - 10:53
René Kragten:
Heel erg leuk om je reisverslag te lezen. Ik zie dat je vooral veel bruidjes op de foto zet. Dat kan een mooi themafotoboek worden!
Enigzins jaloers ben ik wel moet ik zeggen, het lijkt me een bijzondere ervaringen.
Ik blijf je volgen en veel goeds gewenst
René Kragten ook namens onze vereniging
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
